uit Een stuk of wat

terugwegwijsxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

kijk, waar je vader woonde

toen ie een zoon was zoals jij

ja, het huis is weg, de tuin

is weg, maar doe je ogen dicht

en ik toon je wel onder de nieuwe

huizen en hun nieuwe tuinen

de weiden waar hij een echte keeper

werd bijna die duikelde naast een koeienvla

de lege akkers en de late zomerschemer

dat hij katje verloren speelde (zovele jaren

tot het nichtje borstjes had bij muggenbeetjes)

de wegel, de zwarte beukenhaag die ’s avonds

zwarte poten kreeg en een weerwolf was, zei

moeder, mijn moeder, het rapenveld en daarin

stond het zoetepoepje dat ik voor haar vond

doe je ogen dicht, doe je ogen dicht

dat je het asfalt niet ziet, de ring

met knipperlichten – hoor,

over de kasseien komt geklos geklos

de boekaros met vier paarden en lantaarnen

die pakt de stoute kinderen mee – ach, nee,

laat los: ik startte de wagen maar. kom,

kunnen we achteruit?

stop, pas op, kijk, papa, dat is stom:

die jongen daar viel in het zand

zijn fiets die heeft geen banden