uit Een stuk of wat

rookt uw pijpken blij, uw gedachten…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

wonend in stilte, ik adem

mijn zwijgen uit

sprekend tot de vogels

in de bomen der herinnering

is mijn stem een tafpapieren vlieger

het koren in schoven

op de ruig geschoren kouterkaak

hoort de koekoek in de blauwe bossen

de nevel die aan de beemden gebeurt

zoals vrede aan de doden

draagt het meisje vlinders in ‘r vlechten:

‘rooibos van singelingelaa…al wie ah…

al wie omziet zal op zijn gatje vaa-llen…

rooibos’ – en stilte een witte kaars

een Weesgegroet tot doven

ik woon in stilte

pijprokend met wat spoken

het aroom gelijk een oude moeder

stopt de sokken van mijn adem

en dat verhalend aan de kinderen

van mijn angst  is mijn taal

een gebroken koord