The Piano – Jane Campion
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

zink maar met een piano

als anker, de keuze dan:

een wiegende stilte of

je laars, een lege bolster

aan een koord

men wordt toch meermaals

geboren: een verstomde

die plots spreekt, wie

werd geschonden herstelt

dagelijks vindt men zich uit:

een beeld dat sliep in het eigen

gebeente – het gebeurt in schokken

alsof de aarde vervelt

soms een dwaze ruil, je vele

rokken laat je in een kamer

en je adem is te horen

van over de zee

naakt toch steeds, het wezen

blootgelegd, zijn schade en

genade, de twee gezichten

van de ene god

je zinkt door handen als

zand door een zeef: wat

je overrompelt is de glinstering

een steentje ligt nu open

gelijk een lotus op water

een wiegen in stilte