|
uit Van Toen en Thuis
Oude Durme
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
luister naar dit land: het zingt
één klank in duizend tonen, van het zilverig
tinkelen van de waterwilg
tot de ploffende roffel van de plomp
en de rivier is vrouwelijk van nauwelijks
bewegen, zij wentelt de heupen
geregen in sluiers van spiegelglas
en sluimer: licht is de laatste
die valt
want traag danst het water
draagt zonder verplaatsen
vroeger naar later
en het oude houdt nooit op
het staat naast de koeien
voor de afgrond van de weiden
het hoort hoe geruisloos de vissers
roeien, hoe de meerkoet kift
wanneer de nevel meester is
van gestalten en geluiden
vóór het leven openbreekt
en het landschap zich uitspreekt
in de duizende tongen
van zijn ene taal
luister naar dit land: boven trombones
van groen en het hoge groen van hobos
het klinkt viltig het klinkt brons
het zingt van toen van thans
het zingt van ons
|
