the face that lynched a thousandxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

je kijkt voor je uit

als een mausoleum van bloederige

tsaren, hun dood is toegejuicht

als een zegening

ja,  je bent bekleed met roze marmer

een man vergaapt zich aan het fresco

in je koepel wanneer zijn blote voeten

lopen over mozaïeken als over een bed

van witte bloemen in een paarsblauw licht

op hol slaat zijn stem die bidt

als een gebalde vuist op arduin

en zijn smeken waanzinnig zangvogel

tuimelt in je schemer, breekt

tegen je geschater zijn nek

en in een hoek van de gouden kroonlijst

trilt het spinrag van je ziel

trilt: ik ben zo vreselijk

ik ben zo vreselijk alleen