van dijk naar dorp en terugxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

- voor Erik en Paula –

methaangas, het murwe

van scheerlink en dove netel

en toch, de notelaars

je vermijdt het straatje

waar je speelde, het stompje

dat in de velden stak

zoals een pompende werkman

in een geeuwende buurvrouw

vlieren, toefjes goedkoop

parfum in een hals

en toch, de notelaars

zomer in mei, een stolp

over het land, bedompt

spreekt het met beslagen

tong een meerkoet uit

taal van ons volk, het ketst

als mussen, als messen

op steen, slikt weerom

de kauwgom van zijn

woorden in, de gestolde

geschraapt van een steen

naar amandelen geuren

de kamperfoelies van een vriend

de gele linten open gebogen

gulzige meisjes van eeuwig zestien

één visserssloep verzonk, één

draagt een keukenstoel alsof

een sultane zetelt op een kemelrug

toch kom je thuis, in je geboorte-

huis: de notelaars zijn terug