overstromingsgebied
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

troostend landschap van mijn jeugd

waar zal ik je treurend zoeken:

onder het zwijgen van donker water,

landschap dat mij heeft verheugd

de dijk wordt weldra doorgestoken

alsof men een zwaard zal drijven

door je hart: Bunt en beemden,

je hebt mij nooit ontbroken

al woonde ik ver weg en verward

troostend lied van de getijden,

geduldig klotsen op basalt,

vreedzame heesters waar we

onhandig vrijen als het blauwe doek

van de avond valt en de koekoek

roept, een stem dichtbij en verwijderd

verzamel nu de zachte namen:

weegbree, waterlelie, eendenkroos,

samen ten prooi aan het verdwijnen

alsof na een storm, een stuurse hoos

nog woeste legers aan de kim verschijnen

geen landschap, heren die over onze

ruimte heersen, neen, een jeugd

zal overstromen - sloten, meersen,

jongensdromen, alles wat niet deugt,

wordt overrompeld door de vloed

terwijl een dwaas wat voor zich mompelt:

verdwijnen doet de dichters goed

hun weemoed zal binnenkort verschijnen

zoals ooit de boten in hun weidse stoet