aan de Oude Durmexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

vrienden, ga en wandel

over de buigzame dijk waar

de jonge notelaars zich bekwamen

in schaduw en de waterlelies dromen

met hun open gezicht

we leven in een walgelijke wereld

waar de beulen heersen, de hogepriesters

van oplichting en leugen

kom daarom naar de rand

van het water,  waar de pluisjes

neerdalen uit de populier

zeker, we mogen niet vergeten,

we zullen deze wereld samen

voltooien, wapens omsmeden

zoals een profeet heeft gezegd

zie je, ik heb dit landschap lief,

de uiterwaarden van de aarde

waar je bloed vertraagt en zoete

geuren de koolwitjes bekoren

soms moet je deze wereld

verlaten, je hoofd ontzetten

als een belegerde stad

vrienden,  beproef de vrede

als een lastige taak, een opdracht

die ooit zal slagen, morgen

misschien wanneer  de bloemen

ons leiden, de patrijzen die

zonder angst met ons de dijk

komen delen: schuchtere dieren

die hun schuwheid verliezen

deze wereld vordert ons op

voor een moeizame tocht;

zie hoe de boten verschijnen,

verdwijnen, hun korte bestaan

van bocht naar bocht

zijn we geen scheepjes beladen

met dromen op weg naar een vrede

die ooit wel zal komen?