Westouterxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

heuvelland, buitenste binnenland

waar een grens zou lopen maar

we zien ze niet, binnenste

buitenland: we dalen  langs

knotwilgen, een kromme colonnade

die banen werpt van schaduw en licht

een trillen alsof de lucht hier huivert

we draaien als een derwisj

chanten de namen van bossen

en paden, verscholen beken –

we buigen naar de  kruidige adem

van de aarde, de vrede van

haar golvende buik

restheuvels, rustheuvels

waar een  schreve  doorheen

snijdt maar niemand voelt

een snee of schram: buiten-

is binnenland en  beide zijn

als een omkeerbare jas

die past bij alle seizoenen

we roken onder het dak

waar ooit de koeien stonden

wachtend op een vaardige hand

de geuren zijn nog die van

vroeger, een schoolbank roept

de stofjas van een meester op,

het afraffelen van tafels

restland, rustland: wat voor

geesten bleven hier aanwezig,

de gastvrouw leest luidop

wat de stenen verhalen

wij dalen langs knotwilg

en kamille, beluisteren

sijpelend water en ruiken

de kruiden in de brede adem

van de aarde, haar dromende

schoot die alles wil dragen

ze praat in haar droom en vraagt:

ben jij van vroeger, ben jij van ooit?