de krullen van vroegerxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

het gebeurt na vijftig

jaar, den Boss vertelt:

je rijdt weer op dat rode

frame, geërfd van een dode broer

je remt met een schoenzool

op het voorwiel, de velgen

trekken een dronken spoor

dat eindigt bij een prikkeldraad

je bloedde als een Christus,

beweert den Boss, hij driegt

verhalen, vervuilde lappen

aan elkaar: een kind

van dertig spreekt soms

wartaal, vindt alleen

bij moeder een samenhang

waren we nog maar

kwakkelende sporen

in het zand, ruiters

op een schraal gevaarte

over kop in een haag

we rijmen nog na

vijftig jaar, rijgen

rafels aan elkaar

versleten doeken die

onze beeltenis dragen

hoe potsierlijk vroeger

zo weinig sierlijk vandaag

den Boss is kalend

zijn taal een kaalslag

jouw woorden groeien voor twee

voor twee kan men niet zwijgen