|
we zijn in Afghanistan, kunnen we niet anders?
Wat baat academische geleerdheid als je ermee alleen maar tot dwaze conclusies kunt komen? Jonathan Holslag, expert internationale relaties van de VUB, somt in De Morgen van 30 juli een aantal redenen op om de oorlog in Afghanistan een foute oorlog te noemen. Hij vergeet er nog aan toe te voegen dat de door de invasietroepen geïnstalleerde coalitie bestaat uit clanleiders die rijk zijn geworden van de opiumhandel en noch in moreel noch in democratisch opzicht beter zijn dan de Taliban.
De enige argumenten die Holslag kan verzinnen om onze participatie aan deze 'foute oorlog' te verdedigen zijn 'ons diplomatiek gewicht en wellicht zelfs onze economische belangen.' Machiavelli alive and kicking dus.
Om te beginnen hoef je geen ijzervreter te zijn om diplomatiek gewaardeerd te worden: dat bewijzen Scandinavische politici sedert Olaf Palme die een uitgesproken pacifist was, net als Willy Brandt trouwens die evenmin genegeerd werd in de internationale politiek. En het economisch profijt is puur cynisme als onze voordelen worden uitbetaald in mensenlevens en in lokale destructie.
Ik ben evenwel geen principieel pacifist: als militair ingrijpen noodzakelijk is dan moet het maar gebeuren. Dit had met name het geval moeten zijn in Oost-Congo waar de laatste 12 jaren naar schatting 5 miljoen burgers zijn vermoord en duizenden vrouwen gefolterd en verkracht.
Ons land heeft een historische verantwoordelijkheid in Congo en we zijn het aan onze voorgeschiedenis van uitbuiting en plundering verplicht om partners te zoeken om in de Kivu slagvaardig tussen te komen ter bescherming van de bevolking en niet uit economisch opportunisme.
In de strijd tegen het terrorisme is de invasie in Afghanistan een leugen - Jonathan Holslag lijkt dit zelf ook in te zien -: het moslimterrorisme is een zaak van staatsveiligheid en vraagt om een politionele aanpak. Je kan met een regulier leger geen vijand uitschakelen die meestal onzichtbaar is voor militaire observatoren.
Bovendien heb ik nog altijd geen verklaring gelezen - noch van een expert, noch van een betrokken politicus - hoe de Taliban aan hun wapens komen: zou de strijd tegen de wapenhandel, de legale en de illegale, geen doeltreffender middel zijn om aanslepende conflicten als dat in Afghanistan te voorkomen? Je kan die vraag trouwens herhalen bij andere uitbarstingen van geweld, onder meer in Somalië. Steeds gaat het om straatarme landen en obscure groupuscules die over de meest geavanceerde handwapens beschikken: waar komen die vandaan, waarmee worden ze betaald en wie wordt beter van deze wapensmokkel?
Maar wie strijdt tegen de belangen van de wapenindustrie, krijgt zelden een plaats in de schijnwerpers en daar lijkt het politici als Pieter de Crem om te doen: ijdelheid dus en plat opportunisme.
Mij doet het pijn dat een intelligente wetenschapper deze misdadige ijdeltuiterij verdedigt en geen oog heeft voor meer urgente problemen.
|
