Hamme, nogmaalsxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

het dorp van zijn verleden

het is of alle bladeren

van alle herfsten kleven

aan zijn gezicht

meer kan een verblinde niet zien :

de stroom, de optocht

der zwaar verzonken boten

van bocht naar bocht

de meerkoet die uit dansen gaat

op de deining, een plets die schaterlacht

in de oe van moe getoeter

de basalten dijk die het gadeslaat

als een verkrampte deurwacht

de uiterwaarden en de beemden

een groothandel in groen

het bestofte van de  rietkraag

het vergeelde van de kruipwilg

met kroezelhaar en pruillip

de balsemien hangt een festoen

van roze kransen

over de sloepen onder het slib

en verloren in een lage wegel

als een verlaten ploeg

staat een oude boer voor

een maïsveld, gedoken in

het blauw dat vader droeg

een schone slaapster , deze aarde

die schokt en schokschoudert

weerom van de nevel droomt

de geest die met haar paarde