spaarzegelsxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

we leerden de kleine dapperheden:

zegeltjes sparen van Valois

onnozele noodzakelijkheden

en de grotere, overbodige

van Historia die prenten opleverden

om nooit te vergeten, je droeg ze

op je borst als een medaillon: Godfried

die te broeden zat in een brede

vensternis te Bouillon, karvelen

van Columbus, vanen die

wapperden in een haven, zijn

trotse afscheid van vrouw en kind

we deden mee aan kleinigheden,

het grote, zei moeder, was voor

groteren weggelegd: ach, de Vlaamse

deugd van het sparen, hoe vaak

werden zomen omgelegd

om hemden langer te dragen -

hoe veel werd doorgegeven

van oudere broer op de kleinere,

van neef op neef en buur op buur

schoenen werden meermaals

scheef gelopen tot de zool

aan beide randen versleten was

en boven alles alsof we loten

kochten die een fortuin beloven:

we spaarden zegeltjes van Valois

want daarboven zat iemand zich

uit te sloven om zoveel dapperheid

te belonen – moeder heeft het nooit

meegemaakt, niet op deze aarde,

ze kende de deugd van soberheid

en sober en somber waren de dagen

die zij als erfgoed te samen spaarde

je bleef met je boeken van Historia

onderweg naar een heilig land,

gezonden om wilden te beschaven

pas zo veel later zou je leren en

scanderen: hasta siempre la victoria

moeder zou zich schamen in

het aanschijn van haar lievere heren

-vader, zoon en heilige geest -

zij verkoos de kleine dapperheden

want klein en groot lopen uit op amen

het scheiden waarvan geen trots geneest