|
socialisten in crisis
Walter Pauli schrijft terecht dat de socialisten een discours houden dat een zich links of progressief noemende middenklasse aanspreekt, maar niet meer de oorspronkelijke doelgroep: de arbeiders en de vervangingsinkomens.
Maar Pauli gaat niet dieper in op 'de structurele nederlagen' van de socialsiten.
Laat mij nog maar eens vertrekken bij de Boelwerf in Temse: ooit was dit bedrijf een rood, zelfs communistisch bastion, na de sluiting is Temse en omgeving steeds bruiner of zwarter geworden. De arbeiders voelden zich in de steek gelaten door de socialistische volksvertegewoordigers en excellenties, en ten tweede zagen ze steeds meer 'nieuwe Belgen' uit de Mahgreb en Turkije met het bekende schizofrene commentaar: 'die vreemden komen ons werk afpakken en profiteren van de sociale zekerheid.'
De socialistische boodschap van solidariteit maakt weinig kans op massaal succes als ze zich geconfronteerd ziet met internationale ontwikkelingen waar Vlaamse of Belgische politici weinig of geen vat op hebben: de delocatie van grote bedrijven en de migratie.
Er blijft één soelaas: ook de andere partijen bieden geen werkbare oplossingen, tenzij de liberale dogma's van lastenverlaging en flexibiliteit onze arbeiders verplichten om te concurreren met Oost-Europese collega's. En het is al vaak genoeg opgemerkt: de slogan 'goed bestuur voor de mensen' is zo'n vaag containerbegrip dat men zich er van alles bij kan voorstellen tot men enige concrete uitwerking ziet. De christen-democraten hoeven zich geen illusies te maken: aan hun 'état de grâce' zal een einde komen zodra de bevolking vaststelt dat ook 'de brede volkspartij' tegenover de grote tendenzen in de wereldeconomie machteloos staat. Heeft loodgieter Jean-Luc soms de sluiting van Renault Vilvoorde kunnen voorkomen? De glorie van CD&V teert vooral op het selectieve geheugenverlies: hoeveel mensen denken vandaag nog aan het inleveringsbeleid in de jaren 1990? Of aan de begrotingsdeficieten onder Wilfried Martens met de 'grands traveaux inutiles' als versteende getuigen in het Belgische landschap?
Daarnaast kan de huidige CD&V het zich tegenover zijn ACW-achterban onmogelijk veroorloven om een nog strenger migratiebeleid te voeren dan Patrick Dewael.
Kortom, de roep om verandering zal een holle echo laten weerklinken: meer dan een andere teint in de cosmetica valt niet te verwachten.
|
