xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

in memoriam Roger Eyland

- hulde aan een oud-collega -
 

Roger, ik zie je knokige

vinger weer en weet niet meer

welke duivel die wou bezweren

jij was er nog een

van het zeldzame hout

dat boeg wil  zijn

en golven splijten

daar werd je zwaarmoedig

van, soms, pezig als een boog

en als een boog zo breekbaar

jongens van zeventien hoorden

de lijzige vogel van je stem

giechelden als meisjes, zaten

plechtig als oude bomen

te wiegen op Pete Seeger:

where have all the flowers gone

of je legde het neuzelen op

van de laatste joodse profeet:

the times they are a-changing

dit was je credo, Roger,

er moest een andere wereld

bestaan en tot dan konden we

schateren om die benige vinger

langs je uitgestreken gezicht:

mister Bean, mijnheer Boon

pezig als een boog

schoot je jouw pijlen af

naar het woord van Kahlil Gibran:

jongens die als mannen zouden

bloeien in een beter seizoen