|
internationale schijnheiligheid
Wat de correspondent Midden-Oosten van Le Monde, Michel Bôle-Richard, schrijft in De Morgen van zaterdag is op belangrijke punten het tegendeel van wat de vaste VRT-correspondente in Israël, met name Ankie Reches, vrijdagavond heeft geantwoord op vragen van Tim Pauwels: volgens deze dame is de internationale hulp aan de Palestijnse autoriteiten nooit stopgezet, in tegendeel verdubbeld.
Ik ben eerder geneigd Le Monde te geloven dan mevrouw Reches.
Want wat er nooit aan toegevoegd wordt is dat deze joodse journaliste haar man, een Israëlische officier, heeft verloren tijdens een vorig conflict met de Palestijnen. Hoe bestaat de VRT het om iemand als neutraal waarnemer te blijven opvoeren als deze persoon zo emotioneel door het conflict is geraakt?
Zelfs indien mevrouw Reches rationeel de hoogste deontologie nastreeft, blijft op zijn minst het vermoeden bestaan van emotionele partijdigheid. En dat blijkt ook uit haar commentaren: zij heeft nog geen enkele keer de verantwoordelijkheid van Israël aan de kaak gesteld en hanteert vooral eufemismen als het gaat om de machtsspelletjes van de VS.
Tegelijk kan iedereen die het wil nagaan vaststellen dat de VRT-nieuwsredactie een relatie van bevoorrechte partners heeft afgesloten met een aantal rechtse kranten. Wat 's morgens in De Standaard staat, komt 's avonds aan bod in het journaal of in Terzake, en van franstalige kant worden uitsluitend La Libre Belgique of Le Soir aan het woord gelaten: niet bepaald kranten die welwillend staan tegenover een verdere staatshervorming en al evenmin tegenover al wat met socialisme heeft te maken.
Is dit nog informatie of manipulatie?
|
