|
Vekeman kijkt (in De Morgen van vandaag)
In zijn column getiteld 'Geloof, seks en (wan) hoop' suggereert Christophe Vekeman dat de cultus van de maagdelijkheid bij moslims geen cultuurverschijnsel is maar wel degelijk uit de godsdienst moet worden verklaard.
Met wat meer kennis van de drie monotheïstische godsdiensten zou hij tot het inzicht komen dat de seksuele moraal bij alle drie opvallende overeenstemmingen vertoont.
Is Vekeman vergeten dat het nog niet zo lang geleden is dat in onze Vlaamse dorpen gescheiden mensen met de vinger werden gewezen en gescheiden leerkrachten in het katholiek onderwijs aan de deur werden gezet?
Onthouding voor en buiten het huwelijk is nog altijd de leer van de kerk, net zoals in het jodendom. En tegenover homoseksualiteit nemen deze drie godsdiensten quasi-identieke standpunten in.
Het verschil zit wel degelijk in de cultuur die het product is van de geschiedenis. In het bijzonder de seksuele emancipatie bij ons is er alleen gekomen door het terugdringen van de greep van de kerk op het openbaar en privéleven.
Omgekeerd zijn de repressieve en vaak mensonterende tradities binnen de moslimwereld toe te schrijven aan een gebrek aan democratie, ontwikkeling en onderwijs.
Wij leven in een open samenleving, de meeste moslims in een gesloten.
De hypocrisie van de maagdelijkheid die wel aan vrouwen wordt opgelegd en niet aan mannen, is niet exclusief islamitisch: die komt voor in alle machoculturen.
Geen van de drie monotheïstische godsdiensten is emancipatorisch inzake seksualiteit - op welk domein dan wel, zou men zich kunnen afvragen, als men tal van christelijk geïnspireerde sociale organisaties (die ook in de islamwereld bestaan: in tegenstelling tot wat de propaganda op onze tv-zenders beweert, is het succes van Hamas en Hezbollah in grote te verklaren door hun sterke sociale dienstverlening) en de recente voorbeelden van kerkasiel vergeet - maar hun repressieve moraal kunnen ze enkel handhaven in maatschappijen of in op zichzelf teruggeplooide bevolkingsgroepen die iedere vorm van emancipatie tegengaan.
Het is meer dan symbolisch dat de Taliban in Afghanistan opnieuw schoolgaande meisjes en vrouwelijke leerkrachten intimideert en desnoods vermoordt: intellectuele ontwikkeling betekent meestal het einde van fanatisme en hypocriete tradities, jammer genoeg niet altijd.
|
