anima mea, als in een brandende braambosxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

zo, en zo vergeefs

ben je bezig: boetseren

woorden afwegen

als klodders klei

je voegt toe, strijkt weer af

tot zij op zou rijzen

gedragen door de roze schelp

van die ene regel

voltooid en onverbeterlijk

je weet dat ze aanwezig is

sedert eeuwen

op een vermolmd paneel

dat zich staande houdt

aan lagen pleister en probeersel

misbaksels

over een vergeten meester

de enige die het deed :

haar maken

zoals het zaad de bomen maakt

en de goden hun dromen

toevertrouwen aan het vlees

voeg niet toe

veeg weg

krab woord van woord

schaaf beeld van beeld

en zie, voel en proef

na de genade van die ene flits

het poeder

haar zien

is de moeder van de verpulvering