pieta met appetijt
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

haar haren

een hangmat van een doezelend licht

met slapers in de ogen

de teint van dit ovaal gezicht

een zalm die dromerig heeft bewogen

in een tulpglas van opaal

haar lippen bakken zoete broodjes

met de taal een festijn

zoals het regenen kan

net vóór een volksstam bezwijkt

in zijn woestijn

de lange loden jas

in het zwart van pure nacht

wanneer al wat trilt en dreunt

in steen en been

zijn ontzag en huiver stemt

naar de hartslag van de stilte

een zalm die dromerig bewoog

in een tulpglas van opaal