de Sassenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

in een kil van de Schelde

in een arm van de Durme

meerde zijn Breughel aan

zijn drijvend atelier

zijn gestalte stak af

tegen het tintelend licht

op slik en water: de zwarte

redingote, de flambard met

wapperende rand

een machtige vleermuis

een heer van stand kwam

zijn nek of het dorpsverstand breken

in een arm van de Durme

lag zijn laatste boot

tussen gesloten poort en

brekende dijk beeldde hij

het landschap uit: knotwilg,

hofstede in botervette streken

en dorpsgenoten, bewoners van

een uitgewist verleden: boottrekkers,

waterdragers, karkassen van lijven,

gezichten als een sikkel, een zeis

hij legde hun verhalen vast in

een simpele lijn, een groef, een hoek,

de sprekende lidtekens

van sprakeloze pijn

omsloten door poort en dijk

zaten de kunstbroeders

aan tafel, wijnflessen

vlogen hun hoge vlucht

naar de hoop op de koer

je bladert door een huldeboek:

zijn norse kop van stroeve

Bruggeling, de handspinners,

ijle draden in hun greep

grimmigheid is nodig

om een spoor te kerven

voren in huid en bodem

die bewaren in olieverf

in een kil van de Schelde

in een arm van de Durme

meerde hij aan, een machtige

vleermuis waar het volk

achter de dijken naar wees

de Sassen, zeiden ze,

een vinger tegen hun slaap

de Sassen, zeiden ze,

hun klak in de hand