|
meestal minder soms wel meerxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
hoe minder toekomst hoe meer verleden
hoe bijziender je ogen
hoe meer je over je schouder ziet
kijk je hand maar
als een postzegel in de poot
van een lieve King Kong
een monkelend monster
dat grootvader heet
en soms in het wild voorkomt
achteroverliggend zoals die reus
in je prentenboek: vastgebonden
met de draden van zijn speeksel
en voor je voeten een leegte
waar de aarde in past
plof na plof
tot de roffel een ruisen wordt
het hout wegveegt
waarin dat bleke lichaam
het brede bestaan
dat moeder heet
dan je hand die weer
als een natte zegel kleeft
aan de hand van zon botte loebas
een vader van bijbels gezag
tot onder je vingers
het kloppen stopt
de mokkende ader
die je als laatste zal verlaten
en omziet of jij omziet
met bijziende ogen
met kraakbeen en botten die krimpen
alsof ze weer in hun handen mogen
|
