|
decrooïsmen (zie De Morgen van zaterdag)
Herman De Croo is een van die zeldzame politici die jou met een onbetwistbare charme weten in te pakken zodat je kritische blik vertroebeld geraakt. De Brusselse charcutier Vandenboeynants had een gelijkaardige uitstraling.
Net als zijn 'goeie vriend' Herman van Rompuy recent in Humo beroemt De Croo zich op een bescheidenheid die hem evenmin als die andere jezuïet belet alles wat hij in zijn eigen ogen heeft gepresteerd perfect bij te houden.
Hij gaat er prat op aan de ULB Patrice Lumumba te hebben leren kennen, maar verzwijgt zijn jarenlange vriendschappelijke relatie met maarschalk Mubutu die niet alleen een cruciale rol heeft gespeeld in de moord op de eerste premier van Congo maar wiens bewind bovendien een ramp was voor zijn land.
De Croo stelt zichzelf in al zijn nederigheid voor als een ziener die 20,30 jaar vooruit denkt, ondermeer als minister van verkeer en onderwijs.
We herinneren ons zijn toespraken op de toenmalige BRT: 'Voor iedere frank die de treinreiziger betaalt moet de overheid er nog drie bijpassen.' Die rekening heeft hij nooit gemaakt voor het privé-vervoer. Vandaag kunnen we ons de vraag stellen hoeveel wagens en vrachtwagens er minder op onze wegen zouden rondrazen, mocht deze voorzienige geest wat minder buurtspoorwegen en -stationnetjes hebben afgeschaft.
De Croo heeft als minister van onderwijs het VSO ingevoerd: door de overvloed aan opties zaten in sommige VSO-klasjes hooguit 5 leerlingen, soms minder. Van een zuinig beheer van overheidsgeld gesproken.
Maar niemand lijkt De Croo dit kwalijk te nemen: hij heeft onze taal verrijkt met onnavolgbare decrooïsmen en hij is de kampioen van het dienstbetoon.
Zijn palmares bewijst dat de Belg hiermee kan leven, zowel de Oudenaardse bruintjes slempende volksmens als de notabelen van het dorp dat België heet.
|
