H.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />




 

ze woonde bij de Oude Molen

en rookte als een schoorsteen

het doodt de kiemen in je keel,

zei de hese leerling-verpleegster

haar stem een staccato hobo,

soms een trombone con sordino,

haar lach klom hoger:

een klarinet in de nacht

je zat die laatste avond

bij een schone die meer beloofde

voor de duur van een verdwazing

zij wuifde uit haar verte

een rookpluim aan een schoorsteen

haar lichaam een dadelpalm,

een abrikoos haar kontje,

haar mond een maantje

ananas: haar enige zoen

een cocktail in omsuikerd glas

ze woonde bij de Oude Molen

jij rookt nu als een schoorsteen

je hoort een koperen posthoorn

kleeft een zegel op een zending

naar een ver gezicht, een meisjes-