Pasternakxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

waren zijn verzen

een vingeroefening

voor die ene grote worp?

zeker, niets komt uit

het niets en het woord

verwekt meer woorden

een hoofd moet jaren

dragen eer het open

gaat, en zie: het maakt

een wereld nieuw, een rode

zon op sneeuw en berken

wolven huilen om een huis

een geliefde golft zoals

de zeeën ruisen, een meeuw

snikt in haar mond

wie vat met vingers

deze kanteling, deze

draaikolk: elke drop

een enkeling, de tijd

een trechter die verzwelgt

hij deed er jaren over

vers na vers, geen beeld

volstond, tot die ene zuil

van woorden waarin ze

alle staan gebeiteld: man

en vrouw en moordenaars

een rode zon, een zilverberk

een kraai, een balalaika:

een boek als een venster

in een toren terwijl

de toren implodeert