dorpsethiek
Vandaag verdedigt de Oostendse brulboei JM Dedecker in zijn bekende Rambostijl het recht op vrije meningsuiting. (in verband met de verboden anti-islambetoging in Brussel)
Het is geen toeval dat Jean-Marie Dedecker, die er zo prat op gaat 'rechts voor de raap' te zijn, het recht op vrije meningsuiting absoluut stelt met als axioma: 'Een opinie is geen delict.'
In werkelijkheid staat geen enkel moreel principe op zichzelf: het moet in vrijwel alle gevallen worden afgewogen tegen andere. Dedecker geeft zelf het voorbeeld van een eigenaar die weigert te verhuren aan een homokoppel: hier komen de rechten van de eigenaar in botsing met het recht op wonen en het recht om niet gediscrimineerd te worden.
Ons rechtssysteem hanteert onder meer de notie 'laster en eerroof': men mag over een persoon niet om het even wat verkondigen. En racisme kunnen we beschouwen als 'laster en eerroof' aan het adres van een hele groep.
Lukraak gekozen citaten worden in de retorica afgewezen als een vervalst beroep op autoriteit. Dedecker citeert de huidige paus maar het is zeer twijfelachtig of zij allebei hetzelfde bedoelen.
En Chomsky heeft in de VS mooi praten: de joden zijn daar zo onaantastbaar dat zij niet moeten vrezen voor racistisch geweld. De feiten bewijzen dat dit in Europa en elders niet altijd zo is en de ontkenning of minimalisering van de holocaust is meer dan een denkfout: het wordt meestal gebruikt als een vergoelijking voor nieuw racisme.
Een paar jaar geleden verklaarde een Nederlandse imam: 'homo's zijn nog erger dan varkens.' Ook die uitspraak werd door tolerant Nederland geduld als een vrije mening, maar wie een kind van 15 heeft dat tot de ervaring van zijn 'anders zijn' is gekomen, die denkt daar allicht anders over.
Trouwens, de laatste tijd stelt men in het om zijn tolerantie geprezen Amsterdam steeds meer geweldplegingen op homo's vast.
Is dit verwonderlijk of toeval? Als je kijkt naar het molesteren van joden en joodse winkels in het Duitsland van de vroege jaren 1930: steeds is het verbale geweld aan het fysieke vooraf gegaan.
De vrijheid van meningsuiting kan nooit een vrijgeleide zijn om mensen tot in het diepst van hun ziel te kwetsen, zoniet keren we terug naar het recht van de sterkste wat in dit geval betekent: het recht van de meest mediatieke of meest verbaal begaafde om de minder weerbare ongestraft psychisch geweld aan te doen. Het recht van de sterkste is inderdaad geen 'dorpsethiek', het is de ethiek van de jungle.
