vagantenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

- voor Miek –

ja, neem je vedel mee

gezel van vele eeuwen

een ruiter voert zijn paard

de stuurman leidt de zeilen

een mens is nooit alleen

in samenklank van snaar

en paardenhaar, van riet

en adem, in de stilte

die over de steppe daalt

als ver de wolven huilen

wegen lopen om onze

dromen rond, dansen

als een derwisj en wie

of wat de spil is, de naald

waarom de aarde draait

met al haar vreemde wezens:

zij zingt het uit in

wind en vogel, in geruis

van rank en regen

neem je vedel mee: deze

wereld heeft nooit een dag,

een ogenblik gezwegen

er was het hijgen wanneer

het vuur schaduwen bewoog

op het doek van de nacht

verhalen die we vermoeden

als een klacht, een aanmaning

en we begeven ons op pad

om nergens aan te komen

we volgen de echo van

een mond die wacht nadat

hij heeft gezongen en luistert

hoe het lied bezinkt, nazindert

in sluimer en verstuiven

neem je vedel mee

de sferen zijn dol op fuiven