|
smoes
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
het was altijd al een vertoning
met pronkgezang en opengezette veren
een dans van de slang
die de dame leidt naar duistere heren
en opeens wordt het potsierlijk
met vetrol, opgeblonken schedel
geen droom meer baggert de aders uit
en voedt de larve met de paarse kroon
maar nog stromen je ogen vol
met beelden die de rivier verdrinken
je bent een huis dat krimpt
van een verboden weelde
het is niet toonbaar
niet verschoonbaar
het is omdat het duurt
zolang het duurt
de eeuwige smoes
de geliefde onzin van het leven
|
