laten we zacht zijn – Ton Lemairexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

- kleine ode aan een vergeten filosoof –

laat ons beproeven

het mededogen, de twijfel

verwelkomen als een

verwante gast – we slopen

de burcht op de rots, noemen

onze goden een duurbare

droom; we zoeken

het heldere woord dat

de duisternis aftast zoals

een rivier de bodem:

de voorlopige bocht, de

aarzelende omsingeling

van weerstand, verharding

met wilgenroosjes in de zoom

laat ons beproeven het zachte

gebaar, het spreken in

sourdine, het open huis

dat licht werpt op de heuvels

verzaken we aan de gebalde

vuist, het slaan op wankele

tafels: we drinken samen

de wijn van verwondering,

delen het tedere brood

van mededogen