patatten in de pelxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

- lezend in Anton Coolens Dorp aan de Rivier –

na het rooien walmde een bittere

wierook van loof, de boer gaf toe

aan een gewoonterecht: sloebers

en hun zonen hakten in de lege

akker, haalden onder verdorde

kluiten hun goudklompjes op:

de gele of rozige vruchten

die ontsnapten aan de mand

jutebalen kregen bulten, hingen

te klotsen over fietsbuis of schouder

dan kwamen de jongsten, groeven

een kuil, zochten fijne twijgen

en staken ze aan – een halve eeuw

geleden en nog slaat de rookpluim

in je gezicht: de pijnprik die je moest

betalen voor het jaarlijks festijn

de knollen lagen zwart geblakerd

in de as, sisten soms als worsten

op een rooster – vingernagels

met rouwbanden maakten ze open

plukten de hete verpakking

van een hemelse gave

proef het zachte, zoetige, wat

verbrokkelend vlees, het zerpe van

verbranding, de geur van zand

en geduldig smeulen – zie doorheen

de deemstering de gloed in ogen,

de stille glans om de mond van

jongens, meisjes: ze zaten genodigd

aan een tafel van weelde, gehurkt

in het veld, een ver geloei uit de weiden,

een hond die aansloeg, de gedurige

populieren hun goedkeurend geruis