Panorama over Irak
De aangekochte Panoramareportage over de Amerikaanse militaire blunders in Irak laat een dubbel gevoel na.
Enerzijds is het leerzaam om de Amerikanen zelf aan het woord te laten.
Anderzijds vangen we zo nauwelijks meer dan een glimp op van het lijden van het Iraakse volk en nog minder van de gevolgen voor het hele Midden-Oosten.
In een document van 30 minuten kan het moeilijk anders.
Minstens twee vragen blijven open: hoe is het mogelijk dat de overgrote meerderheid van de Amerikaanse publieke opinie - de kritisch genoemde pers inbegrepen - achter de invasie stond; hoe is het te verklaren dat zo'n president die zijn bestuurlijke incompetentie verbergt achter militaristisch machogedrag, herverkozen werd ???
Is de oorlog in Irak niet veel meer dan een opeenstapeling van militair-strategische blunders; wordt de zwakheid - om niet te zeggen het failliet - van de Amerikaanse democratie hiermee niet bloot gelegd?
Als het inzamelen van gigantische verkiezingsfondsen en het inpalmen van de belangrijkste opinievormende media, zo'n beslissende invloed hebben verworven: kan men dan nog in alle ernst gewagen van een democratie?
Kan een kritische beschouwer deze schertsfiguur van een president anders zien dan als de zetbaas, de marionet, van alle lobby's die zich achter zijn presidentiƫle kliek verschuilen? En wat is de prijs die niet alleen het Amerikaanse volk, in het bijzonder de armsten onder hen, maar vooral de rest van de wereld daarvoor moeten betalen?
Maar stel deze vragen niet te luid of je wordt beschuldigd van 'visceraal' of 'primair' anti-Amerikanisme.
|