melkmeisjexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

- verder lezend in Anton Coolen –

zeverdraden aan de muilen

de kettingring tokkelt op

de muur; een driepikkel,

een rok, een schort, opgeschort,

dijen van room en rozig dons

in de lage lantaren

veertien ben je en bang

voor die meid: de glinstering,

de vochtige mond – waaraan

denkt ze terwijl ze melkt?

bange jongen alsof je weerom

op je buik ligt aan de rand

van een Alp, op reis met

de mutualiteit: de diepte

van duizend meter, een suizen

in je hoofd en maag

waaraan denk je, je denkt

niet eens – alleen die vrees,

die zwaartekracht, de lokroep

om kwijlend een koe te zijn

terwijl zij, terwijl zij

glinstert in ogen, ademt

met open mond, al deze

warme lijven in een stal:

koeien, jij en een meisje