|
zelfdodingen en zelfvoldaanheid
In het artikel over zelfdodingen lezen we: 'Uit verschillende onderzoeken is die link tussen media en zelfdoding al gebleken.'
Als gedetailleerde voorbeelden uit de berichtgeving leiden tot imitatiegedrag, dan blijven twee vragen open.
Ten eerste, als dit geldt voor zelfdodingen waarom dan niet voor andere sensationele items: de steekpartijen in Oostende en Gent, de verdwijning van het meisje Maddie?
Als journalisten enige zelfbeheersing aan de dag moeten leggen, mogen ze daarin dan niet consequent zijn?
Ten tweede, zelfs indien de hypothese van het imitatiegedrag waar zou zijn en berichten iemand over de fatale drempel kunnen halen, hoe is die persoon dan tot aan die drempel gekomen? Meestal gaat het om een gebrek aan aandacht en zorg.
En wat horen we nu al maanden in het politieke discours afgezien van het communautaire gekissebis: lastenverlasting, ongedifferentieerde lastenverlaging.
En je mag er gif op innemen - doe het niet, denk aan onze statistieken - dat dit discours bij de recente verkiezingen heeft gescoord.
De zelfvoldane Vlaming maalt niet om miseriemensen, zolang ze geen gezinsleden zijn, wat hem bezig houdt is zijn inkomen en eventueel zijn beleggingen.
Wat is, bijvoorbeeld, de waarde van morele oprispingen bij de vaststelling dat zelfdoding het meest voorkomt bij ouderen: wat doen we aan de vereenzaming, hoeveel willen we besteden aan de zorg? Wat doen we met de onleefbaar lage pensioenen, met de verpaupering waarin zovele gepensioneerden leven?
En ten gronde: een maatschappij die in toenemende mate een 'rat race' is geworden ('de hard werkende Vlaming,' weet je wel), maakt onvermijdelijk slachtoffers - al wie niet kan volgen, al wie in de etalages van de overdaad niet vindt wat hij/zij broodnodig heeft, een luisterend oor, een aanraking, een begroeting in een kille straat.
Noot: Gelijkaardige berichten waren te lezen in De Morgen en in De Standaard, aangevuld met een kadertje over het standpunt van de journalistenbond.
Dit standpunt komt er dus op neer dat over zelfdoding minder gedetailleerd zou mogen worden bericht om navolging te vermijden.
Dit kan correct zijn - al ben ik er zelf niet helemaal van overtuigd - maar waarom zou het dan niet nog veel meer moeten gelden voor de weergave van misdaden die overduidelijk 'copy cats' uitlokken: denk aan de raids op Amerikaanse scholen etc
Een van de vragen die deze mededeling van de journalistenbond oproept is: waarom in het ene geval wel pleiten voor een soort zelfcensuur en in al de andere niet?
Heeft dit met een taboe te maken?
|
