|
Khnopff
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
men zegt het is zijn zuster
die de deur gesloten houdt
maar het is geen bloed
dat hen verbindt
het was een tasten
naar de huid en klieren
van de ziel
de damp die om de aarde hing
toen die ontwaakte
toen die aanving
met ademen
niet het vlees
dat mannen scheidt van vrouwen
en ze doet briesen van ongeduld
om in elkaar te schuiven
zoals een hand schuift
in een handschoen
en dan de deurkruk
en het openen
ze moeten gesloten blijven
deur en jongedame
het hout gelakt in melkig blauw
gebiesd in goud
de starende zuster in corsage
in een hoge kraag
wit als een schim
zij moet verschijnen
één ogenblik er zijn
en dan voorgoed voorbij
de afstand van het tasten
zijn verf is een vingerafdruk
van het eerste heimwee
dat op goed geluk
naar de aarde kwam
om even te ademen
en dan op te staan
en voort te gaan
|
