Iran en 'une liaison dangereuse'
Nogal voorspelbaar sluiten rechtse commentatoren zoals Mia Doornaert, sterjournaliste bij De Standaard en graag geziene gaste op de VRT, zich aan bij de dreigende taal die de Franse minister van buitenlandse zaken, Kouchner, uitkraamde over Iran.
Gelooft iemand nu oprecht dat Iran eens in het bezit van een kernwapen dit ook gaat gebruiken? De minste aanval op Israël - zelfs met conventionele wapens - is voldoende om een Amerikaanse vergeldingsaanval uit te lokken en Teheran naar het Stenen Tijdperk te laten bombarderen. Denkt men werkelijk dat heel de Iraanse regering en samenleving bestaat uit zelfmoordterroristen?
Het is duidelijk dat we alweer te maken hebben met 'fear mongers', handelaren in angst die heel goed weten dat je ook onze bevolking alles kunt doen slikken als je ze maar bang kunt maken. Na het einde van de Koude Oorlog moest en zou er een nieuwe langdurige vijand gevonden worden: hoe kun je de (Amerikaanse) belastingbetaler anders exorbitante militaire uitgaven door de strot rammen terwijl je genadeloos snoeit in de sociale sector?
Minstens wekelijks worden in onze media - vooral op tv - aanslagen zonder enig bewijs toegeschreven aan Al Qaeda of een filiaal van deze multinational in terreur, alsof Osama een spin is die een net weefde over heel de planeet.
In zijn boek 'Reis naar de einden der aarde' beschrijft de Amerikaanse journalist en socioloog Robert D. Kaplan hoe dubbelzinnig Iran tegenover het Westen en de VS staat: officieel is de VS de absolute vijand, officieus stuurt al wie het zich financieel kan veroorloven zijn kinderen naar het land van de 'goddelozen' om daar te gaan studeren. Dit boek is geschreven in 1994 en de vraag is waarom het klimaat in Iran intussen gewijzigd zou zijn.
Doe enige moeite en verplaats je in de hoofden van de ayatollahs: zij zien ook dat Irak zonder toestemming van de UNO werd aangevallen en het mensonterende regime in Noord-Korea niet. En de logische conclusie is voor hen het verschil in bewapening: Noord-Korea heeft raketten en kernwapens, Irak had ze niet.
Wat ons moet verontrusten is juist de willekeur waarmee de grootmachten, en onze bondgenoot de VS in de eerste plaats - precies omdat die pretendeert onze waarden te delen en te verdedigen -, internationale gedragsregels aan hun laars lappen als hen dat zo uitkomt. En met 'hen' is niet het Amerikaanse volk bedoeld, wel de oorlogsindustrie en alle andere economische sectoren die baat hebben bij oorlogstaal en oorlogsvoering.
Ook bij ons lopen geestesgenoten van Bush en consorten rond, ze worden zelfs met égards behandeld: Mia et Bernard, une liaison dangereuse.