fleur [P1] du mal

je staat op het koertje

onder de roetige waslijn

jij draagt mijn zwarte jekker

en mijn sjaal daaronder

want ik had jou alles

laten uittrekken behalve

het witte van je wang en keel

die wollen sjaal

en leren jekker

je rookt en je lacht

je hoofd schuin

alsof je luistert

naar de vogels van de stad

de schijtduiven van Gent

iets waaraan ik al jaren leerde wenen

het kreunen van een trein

die afremt bij een Dampoort

een woord met tandpijn

de witte verf bladdert van de natte baksteen

gelijk een spie in je rug loopt de goot

verstopt door afgevallen bladeren

(de tuin van de buren is een weelderig park)

lig ik tussen dit pulp

van brons en rood koper

je tipt je sigaret af

een schroeiplek warmte

sist een roep om hulp

met die foto op mijn schoot

in een hoek bij een haard

voel ik de bladeren de rode wijn

gemorst door mijn oude handen