een bushok met airco (zie De Standaard van maandag)
Na Arnold Toynbee en andere grote denkers heeft Jetteke van Wijk in haar bejubeling van Dubai een nieuw recept voor wereldvrede gevonden: kleed alle mensen in Versace, omhang ze met diamanten en alle conflictstof verstuift als woestijnzand.
Terloops vermeldt ze een schaduwzijde aan het sprookje: de duizenden gastarbeiders wier statuut nauwelijks dat van slaven overstijgt.
In die zin is Dubai het Arabische Monaco, in de overtreffende trap: een paradijs voor de happy few die zich alles kunnen permitteren en daaromheen een massa die al blij mag zijn als ze drinkbaar water vindt en de kinderen kan voeden.
De euforie van Jetteke zou al wat geloofwaardiger klinken mochten deze Arabische parvenu's, hun zakaat indachtig, wat meer van hun overdaad afstaan aan hun verpauperde geloofsgenoten. Dan zouden deze inderdaad minder geneigd zijn om een bommengordel aan te trekken.
Dit is allicht het enige waarin Westerse en Oosterse rijken perfect overeenstemmen: wat er met de 'verworpenen der aarde' gebeurt, kan hen geen ene moer verdommen.
noot Is het toeval dat een krant een journaliste in dienst neemt die lyrisch doet over de vrouw van een oliesjeik omdat die een fortuin vergokt in een casino en daarna haar juwelen verpandt om aan de speeltafel te kunnen blijven zitten? Op die manier daalt De Standaard af naar het niveau van royalty watchers en glitterbladen die alleen oog hebben voor de jetset en koningshuizen maar zich niet bekreunen om mensen met een schamel pensioentje of schandalig laag loon. Uit de gekozen onderwerpen kan je afleiden waar een blad belangstelling voor heeft, welke maatschappij ze nastreeft.
|