|
Links Vlaanderen denkt niet
Voor een filosoof argumenteert Peter De Graeve (in De Standaard van maandag) bijzonder emotioneel om niet te zeggen lichtjes hysterisch. Hij verwijt links in Vlaanderen 'een oedipale vergissing: je vader niet kennen, en hem omleggen, je moeder vergeten, en er naast gaan liggen.'
Heeft deze man nooit gehoord van de linkse flaminganten August Vermeylen en Maurits Coppieters?
Hun betoog verschilde van dat van de huidige tenoren in de communautaire stammentwisten precies door hun oproep tot solidariteit: zij hadden een open geest die verder keek dan de enge grenzen van Vlaanderen. Coppieters was jarenlang voorzitter van het NCOS, Vermeylen schreef: 'Wij moeten Vlaming zijn om Europeër te worden', wat hij vandaag ongetwijfeld zou aanvullen met 'Europeër en wereldburger'.
De Graeve gelooft niet in de efficiëntie van solidariteit: 'Nooit eerder was de steun voor de derde wereld zo groot. Nooit eerder ging het daar zo slecht.'
De Graeve denkt dus nog steeds dat solidariteit neerkomt op caritas, vrijwilligerswerk en noodhulp. Terwijl links, niet alleen in Vlaanderen maar overal, al jaren pleit voor structurele veranderingen, in het bijzonder voor 'fair trade', een rechtvaardige wereldhandel.
Over democratie gesproken: is het zo democratisch dat Vlaamse kandidaten voor het federale niveau zich enkel moeten verantwoorden tegenover Vlaamse kiezers, en francofone kandidaten uitsluitend tegenover een francofoon publiek?
Als ik het goed heb begrepen heeft de Raad van State alleen gezegd dat het probleem B-H-V moet 'geregeld' worden, niet dat het noodzakelijkerwijze moet worden gesplitst. Waarom wordt de Vlaamse publieke opinie dan al maanden door de rechtse demagogen wijs gemaakt dat deze splitsing een conditio sine qua non is om tot een nieuw regeringsakkoord te komen: wie weigert hier na te denken, is nadenken mogelijk zonder correcte informatie en argumentatie?
Recent kan men vaststellen dat de Vlaamse VDAB beter begint samen te werken met zijn Waalse tegenhanger, met voorzichtige resultaten en zonder staatshervorming.
Hoe dan ook, zelfs na een verdere splitsing van het arbeidsbeleid, zal het onbegrijpelijk blijven waarom wij wel Poolse arbeidskrachten kunnen invoeren maar er niet of onvoldoende in slagen om dat met Waalse te doen.
'Ni dieu, ni ...Maingain' is naar mijn smaak allesbehalve een bijdrage tot een hoogstaand intellectueel debat.
|
