|
zomer 1989xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
het was de laatste zomer
van Sandino, we zaten samen
in Bluefields: een Vlaamse
dromer en dochters van de
satan, vrouwen uit New York
zij kwamen de schade opmeten
van Contras en Reagan en
deden er wat aan terwijl hun
kompaan broedde op verzen
over Eileen uit Brooklyn
met het Ierse haar
het was de laatste zomer
van Sandino: nog op elke
muur portretten van helden
een hulde aan het zegevierend volk
we aten Caraïbisch, werden
dronken in een gelagzaal
van stangen in koper onder
een koloniaal plafond: de ober
hief de schaal met mango
en papaja zoals een priester
zijn ciborie, wij hieven
het glas als Romeinen
wat deden we eraan, kapitaal
stroomde van Teheran naar
geheime kluizen en wij werden
dronken, de dochters van de satan
van verzet tegen een vader, de dichter
van die Ierse met Yankeeaccent
de laatste zomer van Sandino
samen in Bluefields met wrakken
aan de kade, hompen vlees
op een kar, de vliegen groen
als juwelen, een gonzende wolk
en wie van ons heeft gebraakt?
|
