|
Der Tod ist ein Meister naar P. Célanxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
om te benijden:
de ogen die glazig
in een verte staarden,
de adem die vertraagde
zo, zei een meester
in het vak, dit is het:
zon verglijden
ons viel te beurt
de vrede van verraders
die vriendschap offeren
voor een hoger doel:
de pijnloze staat
een sluitspier ging open
als een grenspost:
het laatste bewijs
dat men achterlaat
wij dachten, ingewijd,
uitgenodigd: ooit komt
een lieve verrader
en onze adem vertraagt
we glijden in een staat
van vrede, een meester
beweert: zo moet het
zijn, een golfstroom
ondertekent het afscheid
op een uitgespreid doek
|
