|
donkerblauwe repressie
In De Zevende Dag verdedigden Hugo Vandenberghe en Bart Tommelein het nieuwe jeugdsanctierecht van oranjeblauw.
Tegen kinderrechtencommissaris Ankie Vandekerckhove zei Tommelein: 'Niet alleen de jonge daders hebben rechten, ook de slachtoffers en de gemeenschap.'
Hier zijn twee opmerkingen bij te maken.
Ten eerste zal dit soort argumentatie zelden door liberalen worden aangevoerd als het gaat om problemen zoals de werkloosheid en de migratie: vrijwel nooit zal een liberaal, en zeker geen donkerblauwe als Tommelein, de klemtoon leggen op de rechten van werklozen en vluchtelingen.
Ten tweede valt het op dat van alle grote democratische partijen de liberalen traditioneel de meest repressieve zijn. Behalve als het gaat om dossiers waarin ook de bovenste lagen van de maatschappij zich kunnen herkennen: homorechten, abortus en euthanasie.
'Meer blauw op straat' is in oorsprong inderdaad een blauwe slogan. Jacht maken op werkonwilligen: de liberalen melden zich graag als de aanvoerders van de meute. Iets minder gretig tonen ze zich als het de jacht op fiscale fraudeurs betreft.
Hoe is deze repressieve voorkeur te verklaren in een partij die het humanisme hoog in het vaandel draagt en dus bij uitstek de rechten van het individu verdedigt?
Zou het kunnen dat het individu dat door donkerblauw wordt verdedigd in de eerste plaats een bezitter is, 'een hardwerkende Vlaming' en liefst met minstens één eigendom en een ruimvoorziene bankrekening?
Wordt ervan uitgegaan dat de kinderen van welgestelden zich niet zo gemakkelijk zullen ontpoppen tot jeugdige criminelen? Alweer met het gebruik van soft drugs als uitzondering want daarin herkennen zich zelfs liberale excellenties: deze menselijke zwakheid is hen niet vreemd.
Vluchten voor armoede, ontsporen als gevolg van sociaal-economische marginaliteit: dat zijn gedragingen die donkerblauwe liberalen zeer bizar en verwerpelijk voorkomen.
Kortom, het humanisme moet net als de christelijke naastenliefde wijken als er hogere belangen in het spel zijn, de hogere waarden van bezit, kasbons en aandelen.
Het humanisme dat zich bekommert om de meest weerlozen kan je niet verwachten van mensen die zichzelf nog nooit als weerloos hebben ervaren.
|
