|
hoofddoek, schaamdoek
Wordt de islamitische hoofddoek de schaamdoek van ons verdraagzaam pluralisme?
De onduidelijkheid spreekt al uit de tekst van Yves Desmet in De Morgen van dinsdag: in wezen gaat het debat over 'zichtbare religieuze symbolen' en onmiddellijk wordt het gereduceerd tot 1 symbool.
Waarom: omdat enkel het joodse keppeltje en de chassidische 'pijpenkrullen' even zichtbaar zijn. Christelijke medaillons en crucifixjes worden onder de kleding gedragen en zijn de facto onopvallend. En chassidische joden postuleren niet voor openbare functies: zij blijven werkzaam binnen hun eigen bevolkingsgroep.
Om die reden lezen we nooit over een chassidische jood in een loketfunctie die weigert zijn krullen af te knippen of zijn keppeltje af te zetten.
Kortom, het verbod op zichtbare tekenen van een godsdienstige overtuiging is niet in principe maar in de praktijk discriminerend: om het even welke snit of kleur een hoofddoek heeft, minimaal of maximaal, het zal altijd een opvallend kledingstuk blijven.
En men kan terecht opmerken dat de inhoud van dit symbool, de repressie van vrouwelijke seksualiteit, verwerpelijk is, maar dat geldt ook voor de executiepaal die het kruisbeeld is, voor de pruiken die gedragen worden door chassidische vrouwen etc
De kern van de zaak is de doelstelling: een verdraagzame pluriforme samenleving. Is het meest geschikte middel daartoe een verbod op een kledingstuk?
Wat erachter kan zitten moet worden bestreden: een mannelijke bekrompen visie op seksualiteit die wordt opgedrongen aan vrouwen en meisjes. Daarom moeten zowel moslimmannen en -jongemannen als moslima's betrokken worden bij ons onderwijs, bij onze cultuur en bij ons openbaar leven. Zodat zij zonder dwang kunnen ondervinden dat het ook anders kan. De seksuele repressie is minstens even sterk aanwezig geweest in onze eigen katholieke traditie. Hoe hebben onze christelijke gelovigen zich daarvan geëmancipeerd: toch niet door ze op te jagen en uit te sluiten?
Ruimdenkendheid - het woord zegt het al - verdraagt geen opsluiting, geen stigma. Niet wat een mens draagt maar wat hij of zij denkt en voelt is essentieel.
Een christen mag vinden dat abortus een moord is maar niet dat iedereen zo moet denken en handelen. Niet de hoofddoek is het probleem wel de intimidatie van moslimmeisjes die kiezen voor 'westerse' kledij.
Anderzijds: waarom hebben wij er zo'n moeite mee dat moslima's soms vrij kiezen voor hun interpretatie van zedigheid? Zijn blote navels opeens de norm geworden?
Vrijheid impliceert de mogelijkheid om te kiezen voor onvrijheid, voor 'onderwerping' wat het woord islam betekent: net zoals christenen voor zichzelf een euthanasie mogen weigeren en liever aftakelen en lijden dat over te gaan tot een daad die volgens hun overtuiging neerkomt op moord.
In het ergste geval zijn moslima's die een hoofddoek dragen slachtoffers. Ga je slachtoffers lastig vallen en dus een tweede keer slachtoffer laten zijn, of ga je de daders aanpakken : de imams, de vaders en broers die meisjes en vrouwen eventueel mentaal en lijfelijk terroriseren?
|
