Het Grote Verkiezingsdebatxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het Grote Verkiezingsdebat op Eén was volgens mij een grote teleurstelling. Ik vond de nabespreking op Canvas veel boeiender en leerzamer.

Waarom? Op Canvas kregen de sprekers de kans om zich rustig uit te spreken; het debat zelf was georganiseerd als een verbale bokswedstrijd onder de dictatuur van de tijd. Zoals Geert Noels het stelde leidde dit tot ‘een hoog testosterongehalte’ waardoor de ‘zachtere’ kandidaten – de twee vrouwen en Groenvoorzitter Wouter van Besien – minder uit de verf kwamen.

De Wever werd unaniem tot overwinnaar  uitgeroepen, wat niet verwonderlijk is: hij is samen met Dedecker en De Winter het meest bedreven in de verbale krachtpatserij.

En zoals Liesbeth van Impe verzuchtte: ‘De Wever komt met alles weg.’ Hij heeft na juni 2007 zelf een jaar deelgenomen aan de communautaire onderhandelingen en hij was mede oorzaak van hun mislukking. Maar niemand herinnert zich dat nog.

Niettemin ging de prijs voor de meest hypocriete oproep alweer naar Marianne Thyssen, die zei: ‘laten we stoppen met het opbod en de zware uitspraken; straks moeten we samen aan tafel gaan zitten.’ Waren het niet ‘de zware uitspraken’ van haar vroegere kopman Yves Leterme die de onderhandelingen en het regeringswerk onmogelijk hebben gemaakt: de vijf minuten politieke moed en het beruchte ‘wie gelooft die mensen nog’???

In het algemeen hoorden we enkel clichés zoals ‘de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen’ maar weinig overtuigende voorstellen. In zo’n formule kan dat moeilijk: het eerste wat sneuvelt tijdens zo’n bokswedstrijd is de nuance en de mogelijkheid om toe te geven dat de opponent ook een punt heeft.

Debatten tegen de klok  zullen altijd zo’n resultaat opleveren: het is quasi onmogelijk om een voldragen redenering op te bouwen als de seconden spreekrecht geteld zijn, als er een opponent en een moderator klaar staan om je te onderbreken.

Tijdens de nabespreking werd niemand onderbroken en het gevolg was helderheid.

Alleen het meisje van 18 viel door de mand en dat bevestigt mijn overtuiging: het wordt meer dan tijd dat in het laatste jaar van ons secundair onderwijs een vak maatschappelijke en politieke vorming wordt gegeven. Dit is essentieel voor de kwaliteit van onze democratie: als je onwetendheid vaststelt, moet je die onwetendheid bestrijden daar waar de onwetenden samen komen en dat is op school. Een gezonde democratie heeft geïnformeerde burgers nodig, de meeste media doen  te weinig aan politieke informatie dus moet het wel in de klassen gebeuren.

Wat zo’n debat ook duidelijk maakt is de noodzaak van een federale kieskring of op zijn minst van taalgrensoverstijgende discussies. Het zou veel boeiender zijn geweest indien er ook francofone partijvoorzitters waren uitgenodigd. In de nabespreking heeft Christophe Deborsu een aantal zinnige dingen gezegd, waarom zou een Waals politicus dit niet kunnen?

Dit is het dubbelzinnige aan de huidige situatie:  wat je te zien krijgt is een wedstrijd tussen Vlaamse kemphanen terwijl het toch om federale verkiezingen gaat.

Dit zegt ook iets over de peilingen: De Wever zou op basis van de enquêtes eerste minister kunnen worden maar hoe zit dat dan: een eerste minister van een land dat hij zelf zo gauw mogelijk wil doen verdwijnen of ‘verdampen’?

de haan 7 jun. 10