Belgicumxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

- Stefan Vanfleteren in het Antwerpse fotomuseum –

geboren worden was haast

maken met de nederlaag: ze

kregen er hoogstens een eeuwtje

voor, tegen dan moest het af

scherper dan de glans op

straatsteen en boomschors

staat het tekort in hun huid:

geen bevroren veldweg is zo

verbrokkeld, vertreden

alsof de aarde werd doorgrond,

gekeken onder alle deksels van

alle pannen, aalputten, bewaar-

kuilen voor dierlijk voeder

toch staat er een stok onder

een hand, een magere klauw

in de nek van een weggelopen

hond – schuim glinstert aan

een knevel, een oog loenst

vanonder de flaptekst van

een ooglid: dit boek, bezoeker,

had je moeten lezen, deze

maskerade van waarde en trots,

regels geschreven met houtskool,

gereten, gevreten in metaal

een verhaal als een landweg

en mist neemt dit land op

met een vaatdoek – en haarscherp

de prothese van een onderbeen

gelijk een vaas op een kast:

schuif de laden open, lees

hoe je toch waardig verliest