Khnopffxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
men zegt het is zijn zuster
die de deur gesloten houdt
maar het is geen bloed
dat hen verbindt
het was een tasten
naar de huid en klieren
van de ziel
de damp die om de aarde hing
toen ze ontwaakte
aanving met ademhalen
niet het vlees
dat mannen scheidt van vrouwen
ze doet briesen van ongeduld
om in elkaar te schuiven
zoals een hand schuift
in een handschoen
en dan de deurkruk
en het openen
ze moeten gesloten blijven
deur en jongedame
het hout gelakt in melkblauw
gebiesd in goud
de starende zuster in corsage
een hoge kraag
wit als een schim
zij moet verschijnen
één ogenblik daar zijn
en dan voorgoed voorbij
de afstand van het tasten
zijn verf: een vingerafdruk
van het eerste heimwee
dat op goed geluk
naar de aarde kwam
om even adem te halen
daarna op te staan
en voort te gaan
|