|
fiscus en staatshervorming
De nieuwe SP.a-ondervoorzitter Dirk Vandermaelen is aan de weet gekomen dat vorig jaar bijna 34 000 bedrijven niet eens een belastingaangifte hebben ingediend.
Loontrekkenden en kleine zelfstandigen vallen hiervan toch achterover? Sommige vrije beroepen worden tot op de laatste eurocent gecontroleerd, grote bedrijven vaak slechts om de zoveel jaar terwijl precies bij hen de fraudebestrijding voor de schatkist veel zou kunnen opleveren.
Je hoort de fiscus dan voortdurend klagen over een tekort aan mensen en middelen, maar is dit geen politieke keuze: bewijst deze klacht niet, voor zover ze terecht is, dat fiscale fraude niet echt een topprioriteit kan worden genoemd?
Dit leidt tot de dubbelzinnige situatie dat België in Europa mee op kop staat inzake belastingtarieven en net zo goed inzake belastingontduiking. De vraag is: wat komt eerst, de aanslagvoeten of de ontduiking?
Laten we het erop houden dat beide factoren elkaar versterken. Als we een efficiënte en betaalbare dienstverlening van de overheid eisen (onderwijs, gezondheidszorg, ordehandhaving, wegennet etc) dan moet de overheid over voldoende middelen kunnen beschikken.
Wie de Belgische werkelijkheid niet door donkerblauwe contactlenzen bekijkt, kan niet anders dan vaststellen dat de huidige minister van financiën, Didier Reynders, hier een potje van gemaakt heeft.
Zijn triomfantelijke uitspraak: 'Een regering zonder socialisten is al een staatshervorming op zich' klinkt in het licht van deze vaststelling nogal vals.
De Waalse socialisten hebben de rekening betaald voor hun gesjoemel in Charleroi, maar een minister die weigert zijn opdracht te vervullen is niet minder corrupt. Een vertoon van onverantwoordelijkheid zoals het wanbeleid van Reynders wordt genoemd: 'schuldig verzuim'.
De glans op zijn gezicht is zeker niet de stralenkrans van politieke heiligheid.
|
