navels
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

die zorgeloze trots

zij heeft geen haast

zij heerst over de straat

over de ogen in de straat

dodelijk gewapend

met een navel

men volgt de V

waar het bekken begint

naar de koperen pijlpunt

men voelt stoten

door het eigen vlees

tot in de vezels

van zijn donkerste dromen

dodelijk is haar wapen

een verlossing

want al wat men draagt

van dringend gewicht

de wereld zelf, zijn weedom

alle last van weerzin en lusteloze

woede: het schuift van de schouder

en lost op

zoals een troosteloos landschap

in louter nevel

en dan: de okeren oogschaduw

om een scharlaken zon

er is maar één wet

en zij schrijft hem uit

met haar zorgeloos bewegen

het is haar trots

dat ze hem niet kent

alleen maar uitschrijft

als een doodvonnis, een zegening