|
bezoekingxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
vader,
je woelt weer door mijn aarde
en maakt de wormen wakker
de regen zingt zijn dronkemanslied
waggelt over het raam
je hand staat als een spade
op mijn nek
en het was een vrouw zopas
die mijn vlees kneedde
en zoete broodjes bakte
van mijn adem
het is de brand in mijn keel
die jou terugroept
ik rook te veel
en jij hangt weer in mijn kleren
jij graaft in mijn grond
en ik damp als een dorp
na een bommenregen
mijn woorden lopen als gek geworden
weduwen om mijn gespleten schedel
en dan lach je en waggelt
naar de rand van het blad
en ik ben je kwijt
ik adem je verschijning in
je verdwijning uit
|
