rookverbod 2 of 3?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

zeker, we koesteren dit leven, er is geen ander

tenzij dat lichtverteerbaar nabestaan

in een voetnoot, het hardere van blauwsteen,

groeven onleesbaar onder algen en mos

we reizen door de kosmos zoals vroeger

van dorp naar dorp, lichten schedels op

gelijk het deksel van een mosselpot,

komen over alle grenzen nergens thuis

behalve ooit in moeder aarde

haar bevende schoot

we hebben de wereld verlicht, het laatste

duister opgeruimd tenzij dat ene: het keert

uit oude tijden in nieuwe kleden weer, ondanks

de brandstapel voor de grot, het luide kloppen

op borst en trommel

er is die blijvende zwaartekracht, de zuigende

muil van het monster: gewapend met speren

van titanium staan we weerloos, spartelen

in de nacht als meikevers op hun rug

hoogtevrees is diep verlangen naar de diepte,

je voeten schrap zetten aan de rand, verliefd

op de sprong, een suizen aan je slapen, en plat

gaan liggen op je buik tot de bodem kantelt,

de meikever fladdert naar zijn doosje

koester je bloed, koester je vlees, koester

al wat vast en vloeibaar bij dit leven hoort:

koester de boeken, ze nemen je mee in een

ruimteschip, een woord van glas en titanium,

vertroetel je dromen, zij reizen het verst

leer tot je een ons weegt, leer over ons, lees

de hoge boodschap van een toren:

ook  niet-rokers gaan op in rook