lezend in Tahar Ben Jelloun
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

regen verstuift in sluiers

alsof een doorzichtige schroef

wentelt voor het venster

je schuilt in woorden

over een djin, een marabout

die een echtgenote behekst

haar man bevrijdt van zijn koorts

weerom ben je in de rode stad

ruik je de kruiden – hun kleuren

schitteren als juwelen onder

de  koperen lamp van een bazaar

regen rammelt als een betoging

van kookpannen en lepels: wie

voelt zich nu miskend onder

de onbestaanden daar boven

een god die plaats moest maken

voor een demon, een toverkol

die zwaaide met een hanenpoot

over het bed van een verdoemde

is er een stad in de sferen

een marktplein waar de slangen

dansen, de geesten zich aansluiten

bij de mompelende kring en horen

hoe een schroef wentelt voor

het venster, een marabout

het boze oog paait met het dode

van een haan – jij ziet hem

bezig doorheen de regen

alsof de aarde opstaat

na haar koorts