uit Van Toen en Thuis

Marvanxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

zaken deden we als het solden waren:

kozijn Pierre die naast ons woonde

in een minihuisje verscholen door de hagen

van de Koerspleinstraat

was verkoper in de verre Marvan

op de hoek van de chique Nieuwstraat

en telkens de winter ten einde liep

gaf hij een teken, een wenk

dat er ‘wat te rapen viel’

vader knikte,  rolde

een magere sigaret,  spuwde

weerspannige pluisjes van zijn onderlip

Pierre kwam dan ’s avonds laat

met een kostuum ‘iets opportuun’

Pierre had smaak en nooit

zat hij er naast met de maten van zijn neef

en één seizoen bracht hij

een droompak mee: een zacht beige

in ribfluweel – het was om je eigen

kont te strelen: het geurde in de regen,

straalde in de zon

nooit was ik zo verlegen

als met die eerste vetvlek aan een zoom

toen ik mijn fietsspeld was vergeten

nooit ben ik zo droef geweest

als toen ik de plekken voelde waar

mijn zadel de beige ribbels had kaal gesleten

ik werd keeper bij Vigor en ‘kreeg een scheut’

mijn armen schoten uit mijn mouwen, op de duur

verloor onze duitenkliever zijn vertrouwen

in dat ‘schoon gerief’ uit de hoofdstad

ik mocht gaan kiezen in de Kerkstraat bij de Lugi

want de baas die zat in het clubbestuur,

misschien deed  hij een woordje bij de trainer

en, ja, ik vond een droomjas

in de tint van een gezonde vos

en een vaste plaats onder de dwarslat -

Pierre zei dat ik er mooi mee stond

maar ik zag zijn ogen en zijn blos